Kynferðisleg áreitni.

Hvar liggja mörkin á milli þess að vera innilegur og faðma og kyssa þá sem maður umgengst eða áreita þá kynferðislega. Það er ekki nokkur vafi á að sú umræða og það hugrakka fólk sem komið hefur fram og sagt sögu sína hefur breytt hugarfari fólks þegar þessi mál eru annars vegar.

Það sem þótti ekki alvarlegt fyrir 20-30 árum getur þótt áreiti í dag. Það þótti ekki tiltöku mál að einhver klappaði á rassinn á einhverri eða öfugt, en í dag getur það verið stórmál. Nú hefur kunnur einstaklingur verið kærður fyrir að áreita stúlkur, en hann segist aðeins hafa faðmað þær að sér og kannski kysst á kinn.

Nú má fólk ekki taka þetta eins og ég sé að réttlæta áreiti eða misnotkun, alls ekki og mér finnst að herða eigi verulega viðurlög gegn mönnum sem misnota börn. En við skulum muna að engin er sekur fyrr en sekt er sönnuð. Kynni mín af þessum einstaklingi sem um ræðir eru öll af hinu góða.

Aðgát skal höfð í nærveru sálar.

Munum það......

Athugasemdir

[Gulli litli, 6.5.2008 kl. 13:11]

Ef einstaklingur vill ekki láta faðma sig og kyssa þá er það áreiti!

[Harpa Oddbjörnsdóttir, 6.5.2008 kl. 13:13]

Í 2. og 3 mgr. 17. gr. laga um jafna stöðu og jafnan rétt karla og kvenna  nr. 96/2000 segir :

Kynferðisleg áreitni er kynferðisleg hegðun sem er ósanngjörn og/eða móðgandi og í óþökk þess sem fyrir henni verður, hefur áhrif á sjálfsvirðingu þess eða þeirra sem fyrir henni verða og er haldið áfram þrátt fyrir að gefið sé skýrt í skyn að hegðunin sé óvelkomin. Kynferðisleg áreitni getur verið líkamleg, orðbundin eða táknræn.
Eitt tilvik getur talist kynferðisleg áreitni ef það er alvarlegt.

[DoctorE (IP-tala skráð) 6.5.2008 kl. 13:21]

Presturinn getur ekki sagt að þetta sé eðli sitt, hann má ekkert með að ráðast inn á persónulegt space eins né neins

[Gló Magnaða, 7.5.2008 kl. 19:15]

Í kastljósi eða ísland í dag (maður ruglar þessum þáttum alltaf saman) var viðtal við mann úr nefnd  kynferðisbrota innan kirkjunar. Þetta er fyrsta málið sem nefndin fær þar sem þeir sjá ástæðu til  að vísa áfram til barnaverndarnefndar. Það segir manni að þetta er eitthvað meira en létt faðmlög og koss á kinnina. 

Svo hef ég heyrt fjölmarga segja "það hlaut að koma að þessu".

[Karl Jónsson, 9.5.2008 kl. 11:23]

Mér finnst bara hærðilegt að það skuli vera eitthvað fagráð sem fjalli um þessi mál og skreppi á staðinn og kanni málið sjálft, áður en ákvörðun er tekin um að vísa því til barnaverndaryfirvalda. Þarna á ekki að vera neinn millileikur, þarna eiga málin að fara beint til viðeigandi aðila en ekki verða metin og könnuð áður en þeim er vísað þangað.

Hvað haldið þið að geti t.d. spillst í rannsóknum á svona málum þegar fulltrúi fagráðsins er búinn að fara á staðinn og ræða við bæði þolendur og gerendur? Hvað segir hann við þetta fólk? Er því að treysta að hann reyni ekki að lempa málin?´

Mér finnst þetta ótrúlegt.